«Так случилось, что в какой-то момент жизни моя национальная идентичность сжалась до звучания моего имени, которое со мной повсюду. Нужны ли мне дополнительные контексты, поводы, алиби, чтобы моё имя звучало как дома? Есть ли сегодня в моей активной, публичной, домашней, творческой жизни место татарскому в одежде? Ведь именно так я могу без слов сказать, кто я такая, найти себе подобных или, наоборот, выделиться. Ношение одежды с татарскими элементами – это самоэкзотизация, пиар, потребность, необходимость или это работа?», – размышляет кураторка перформанса Энже Дусаева.

В любой одежде, в любом костюме есть несколько контекстов. Первый контекст – бытовой (утилитарный) – удобство и выполнение определенных функций. Второй контекст – религиозный (если он имеет место быть) – покрытие тела. Ещё один контекст – традиционный, если речь идет о традиционной культуре. Существует и эстетический контекст, когда одежда – это способ самовыражения. Эти контексты можно создавать и перечислять бесконечно. Нужен ли нам сегодня национальный контекст в одежде? Это внутренняя потребность или внешняя? Она отличает меня или определяет к другим, формируя сообщество? Ведь костюм подобно религии, культуре может делить на «СВОИХ» и «ЧУЖИХ», на «Я» и «ОСТАЛЬНЫЕ». Вместе с Энже на эти и другие вопросы в перформансе будут искать ответы:

консультант по пластике: Елена Буянова

перформерки:

Салима Аминова,

Алия Гайнуллина 

Венера Галимова 

Гульчачак Гараева 

Руслана Казиханова

Альбина Нугманова

Альфия Шамсутдинова 

дизайнеры:

Элара Шайхи | BURO BANU

Лейсан Хазиева

Ольга Соловьева | So love

Султан Салиев

Лилия Галимуллина | Lusi

Нажия Галимова   

Наиля Бурганова  

свет: Лейла Мухаматгалиева

визажист: Александра Хавронина

виолончель: Анна Антонова

«Шулай килеп чыкты ки, минем милилегем бергә укмашып, йомарланып, тыгызланып, минем исемем булып яңгырады һәм гомерем буе ул исем миннән калмады. Минем исемем өйдә, туганнрным арасында  яңгыраган кебек саф булсын өчен,  өстәмә дәлилләр, артык исбатлауларның кирәге булырмы икән? Халкым алдындагы кайнап торган, тиктормас иҗади тормышымда татар милли кыяфатенә урын бармы икән? Менә нәкъ шушы шәкелдә мин әйтергә теләгәнемне сүзсез дә җиткезә алам, үземә ошаганнарны шулай эзләп таба алам яки киресенчә, алардан аерылып тора алам. Киемгә ясалма милли бизәкләр ябыштырып йөрү — ул  заман таләбеме, әллә эшме, мәҗбүриятме? Минемчә, ясалмалык, уйдырма гына. Ул табигыйлык түгел», дип фикер йөртә тамашабызның рәһбәре Энже Дусаева.

Һәр киемдә, һәр кыяфаттә азмы-күпме мәгънә бар. Беренче мәгънә – ул  файда күрү, уңайлылык, аерым бер эш башкарудагы җайлылык. Икенче мәгънә – ул дини (кирәк чагында) йолалар таләбенчә, тәнне каплау. Тагын бер мәгънә – йола кушканча киенү, әгәр дә йолалар мәдәнияте турында  сүз чыкса. Тагын бер ишарә бар, ул итагатьле– әхлакый тәрбияле булуны күрсәтә. Ул  – үз-үзеңне раслау, күрсәтү. Бу аңлатмаларны уйлап табарга да, хисапсыз кабатларга да була. Кыяфатебездә милли бизәкләрнең, ишарәләрнең,  кинаяләрнең бүген кирәге бармы соң? Ә эчке (күңел) таләбе яки тышкы  ялтыравык кынамы кирәк? Бу гамәлләр мине башкалардан аерамы, әллә башкалар ягына күчереп, аерым җәмгытькә беркеттәме? Тышкы кыяфат, дини инаныч кебек, мәдәният сыман, «үзебезнеке» белән  «чит-ят кеше», «Мин һәм калганнары чит»  якка бүлгәләве бар бит! Бу тамашабызда без Энже белән бергәләп, шушы сорауларга җавап эзләрбез.